M’r kennd fascht moina, ‘s wird bald Wender

Oder: September im NABU Kalender 2007
 
Em scheena NABU Wandkalender,
röhrt jetzt em Herbscht an Vierzehn - Ender.
Bäumla sieht m’r au‘ dorhender,
wia voll behengte Wescheschtender.
 
I‘ glaub dort henda an de Render,
do biggat sich zwoi Pilzefender.
Oder senn dees gar zwoi Kender,
dia sich loinat iber’s G’lender?
 
Wenn i‘ so durch dui Landschaft schlender,
und seh‘ des Herbschtes bunte Bender,
no denk i‘ an dia fremde Lender,
wo i‘ mit meim Gedicht nix ender.
 
Weil i‘ Eich grad am Schaffe hender,
hol‘ i‘ mir jetzt an Vierdelpfender.
Ond kalt isch au‘! D’r Oofa, brennd’r?
Sonscht braucht m’r bald no lange G‘wender.
 
D’r Geischt isch fort, do henda rennd‘r
an Eifäll‘ fehlt mir jetzt d’r Zender.
I‘ mach‘ jetzt – glaub‘e - d’r „V'rschwender“,
denn dees Gedicht wir emmer mender.
 

2007_09_03 / w.p.